"Dat wilde ik effe kwijt!"
"Dat wilde ik effe kwijt!"Inhoud:
Verslag Wereld Jamboree Thailand 2002-2003.
Om half drie ’s middags vertrokken de troepen stoomboot, trekschuit, ijsbreker en fluisterboot richting Thailand. De reis duurde tien uur en een kwartier en we kwamen daar dus om ’s morgens aan in verband met het tijdsverschil van zes uur. De rest van de dag hadden we vrij om uitterusten van de vlucht en te acclimatiseren het was daar namelijk achtendertig graden. De volgende dag hadden we naar een Thaise school aangezien in Thailand scouting een onderdeel van school is liepen alle kinderen in een scouting uniform. Op de school kregen we een bandje dat geluk zou brengen ook deden we wat spelletjes en keken naar wat de kinderen deden op school; zoals vlechten, schrijven, lezen en veel sport. De kinderen die ons begeleiden waren erg aardig en behulpzaam. Die avond gingen we bij een gastgezin slapen in groepjes van twee scouts de mensen waren erg arm maar uiterst vriendelijk we kregen wat eten en wat drinken en toen mochten we slapen. De volgende morgen weer vroeg op, we werden naar de verzamelplaats gebracht en daar gingen we in de bus op weg naar Ayuttaya de oude hoofdstad. Daar aangekomen reden we naar ruines van oude tempels die ooit waren vernietigd toen dit deel van Thailand bezet was. Dit was een prachtige tempel met enorm steile trappen maar als je dan eenmaal boven was, was het uitzicht geweldig je kom bijna de hele stad zie. Toen we beneden waren hadden we nog even tijd om souvenirs te kopen en toen gingen we op weg naar de legacy onze verblijfplaats voor de voorreis, dit was een soort center parks en erg luxe we hoefden niks zelf te doen behalve naar de wc gaan. De dag erna hadden we tickets en konden we kiezen ik had een trip naar Kanchanaburi dit is een provincie hoofdstad. Daar zijn we wezen shoppen en hebben we gebeld en geinternet in een waar internetcafé. We moesten wel overal erg afdingen want anders betaalde je veel te veel voor iets. Je moest ongeveer een kwart of minder natuurlijk van de gevraagde prijs betalen ander betaalde je te veel. De volgende dag gingen we naar de beroemde ‘bridge of the river kwai’ helaas is in de jaren tachtig de echt brug al weg gehaald wegens slijtage maar enkele meters verder ligt nu een reconstructie van de oude brug ook zijn we nog naar het museum geweest dit was erg mooi met veel foto’s en verhalen. ’s Middags gingen we olifant rijden dit was een beleving apart eerst reden we een stuk door het oerwoud en toen reden we een stuk door een rivier om vervolgens weer op het begin punt uit te komen ’s avonds hadden we een feest en om tien uur moesten we in bed liggen. Omdat we de volgende dag naar Bangkok gingen en om zes uur ’s morgens vertrokken. Halverwege maakte we een stop om te tanken en te plassen en wie kwamen we toen tegen Mike, Larah en Elles die gingen namelijk al naar Sattahip waar de jamboree was om het terrein vast te verkennen voor ons. In Bangkok gingen we naar enkele prachtige tempels en boeddha’s. ’s middags gingen we lunchen in een hotel om vervolgens een boottochtje te gaan maken door Bangkok vanaf de rivier hadden we een prachtig uitzicht over de stad om half vijf legden we weer aan en gingen we op weg naar de legacy onder weg nog wat vlaggen gekocht en een agent had het lef ons een bekeuring te geven deze werd daarop helemaal verrot gescholden in het engels door de jongens die voor in de bus zaten waaronder ik. Om half zes kreeg iedereen honger en gingen we eten bij de kentucky fried chicken. ’s Avonds was iedereen uitgeput en lagen we dus ook om half tien in ons bed. De volgende dag gingen we inpakken en de huisjes opruimen aangezien we de volgende dag om half zeven zouden vertrekken naar Sattahip, ook werden vandaag de wapens ingeleverd die we hadden gekocht op de voorreis zoals: katapulten kruisbogen, werpsterren, samouri-zwaarden, dolken. (dat krijg je als je met scouts op pad gaat). De volgende dag gingen we dus ook om half zeven op weg naar Sattahip en we kwamen daar om half twee ’s middags aan. We moesten twee uur wachten voordat we het terrein op mochten want alle landen kwamen die dag aan dus het was enorm druk. Toen we op ons terrein waren en ons plekje hadden gevonden gingen we alles uitladen en beginen met het opzetten van de tenten vervolgens nog wat eten en naar bed. De volgende dag maakte we het terrein af en hadden de rest van de dag vrij om vier uur was de sub-camp opening en om acht uur de algemene opening deze duurde twee uur en was erg gezellig. We gingen na de opening metteen ons bed in want dat was de regel op de jamboree. De dag erna hadden we global development village en konden we twee workshops doen in verschillende thema’s. Hierbij ging je dan met elkaar praten over het onderwerp en iets maken bij de meeste als souvenir. De rest van de dag hadden we vrij en konden we beginnen met swopppen ( voor iedereen die niet in de vaktaal zit dit betekent ruilen) en contacten leggen met scouts uit andere landen. De volgende dag hadden we exploring nature we gingen een hike lopen en een berg beklimmen dit was erg zwaar mede omdat het tweeenveertig graden was. ’s Avonds hadden we een feest met het sub-camp en nog even wat vrije tijd. De dag erna hadden we gastronomic daylight hierbij gingen we eten bij andere landen wat specifiek was voor het land zo maakte wij pannekoek en wentelteefjes. ’s Avonds hadden we oud en nieuw met een toespraak en een disco dit was heel gaaf en spectaculair. Op nieuwjaarsdag hadden we vrij en konden we naar een kerkdienst gaan. De volgende dag haden we Face the Waves hierbij gingen we vlot varen en snorkelen dit was erg gaaf en mooi. Vervolgens hadden we crossroads of cultures hierbij had je weer workshops over verschillende onderwerpen ik hat het over religie daarbij ging je kijk bij ander godsdiensten hoe het daar gaat. De volgende dag hadden we vrij en konden we weer gaan swoppen en contact leggen hier van werd ook gretig gebruik gemaakt door iedereen om de badges die nog niet waren verzameld snel bij elkaar te zoeken voor je het weet zijn ze op. Na een dag van rust hadden we de volgende dag Community action day hierbij ging je iets doen voor de omgeving wij gingen naar een school en gingen daar een pad aan leggen en een tuin voorzien van nieuw zand plus het nodige groen. Dit alles ging op Thais tempo dus schoot het voor geen meter op toen we er net een beetje in begonnen te komen waren de stenen op en gingen we verder in de tuin dit was ook in een mum van tijd klaar en dus waren we snel weer terug op het terrein dat konden beginnen met koken en eten. De volgende dag hadden we twee activiteiten Tournament hierbij ging je klimmen op een muur of abseilen of hete luchtballonen maken en nog een aantal activiteiten, als je moe was geworden kon je ’s middags lekker uit rusten als je een fm-zender ging maken of scheuren met maanlanders bij city of scienes hier kon je van alles doen met robots en computters. De volgende dag was alweer de laatste met activiteiten namelijk our heritage (onze omgeving) we gingen naar een dierentuin en daar moesten we een tekkening maken van een hert en nog wat van dat soort opdrachten dit was wel heel leuk vooral omdat er veel dieren waren die je in Nederland niet ziet. ’s Avonds hadden we vrij en konden we afscheid nemen van vrienden want de volgende dag was opruimen en sluiten dit duurde ook weer twee uur maar het was wel de moeite waard achter af nog een vette party en de volgende dag tenten opruimen en op weg naar het vliegtuig. Om half drie ’s nachts vlogen we weer terug en om half tien waren we geland. Al met al was het de moeite zeker waard en ik wil nog even een ding zeggen namelijk:”IK Hoop jullie allemaal te zien op de volgende WERELD JAMBOREE in Engeland.
Groetjes Jan Looman
P.s. ik wil nog even mij excuses aan bieden aan de kerstbakkencommisie dat ik dit jaar niet kon helpen ik hoop dit dit jaar te compenseren.
vandaag zaterdag de 25 ste waren we al om tien uur op het clubhuis want de boswachter die kwam langs om ons eens uitleg te geven over hoe het bosgebied van heerde beheerd wordt. En hoe de flora(planten en bomen) en de fauna(dieren) leven op de veluwe.
Om tien uur gingen we gezamenlijk openen ,na het openen gingen we naar
binnen en kregen we een film van natuurmonumenten te zien over het leven
op de veluwe. Om een voorbeeld te noemen: De dieren die nu anno 2003 op de
veluwe leven zie je haast overdag niet want ze hebben hun leven
aangepast aan de mens want over het algemeen bekeken zijn alle diersoorten
die op de veluwe leven dag dieren maar door het overheersend gedrag van de
mens zijn het nacht dieren geworden.
En er vallen veel verkeers slachtoffers omdat veelal reeen en wilde zwijnen
opgejaagd worden door loslopende honden en door mensen die buiten de paden
treden want reeen zijn vlucht dieren en als ze schrikken dan zit het in hun
natuurlijk instinckt om gelijk zo snel mogelijk het hazenpad te nemen en het
liefst zo ver mogenlijk want dan voelen ze zich pas weer veilig.
het was een bijzondere interesante film want vele monden bleven wel een
recordtijd open zonder dat er geluid uit kwam en vele ogen waren dan
ook op het scherm gericht een ding wat normaal gesproken moeilijk lukt bij
sommigen(ik noem maar geen namen want degene die zich aangesproken voelen
weten het zelf wel en uiteraard hoorde ik er vroeger ook bij)
na de film moesten we onze lunch in de broek met zakken doen en ons warm
aankleden want we gingen een stuk wandelen met de boswachter die vertelde
ons allemaal een hoop interesante en leuke informatie over het natuurlijk
gedrag van diersoorten en hoe het bos onderhouden word en dat het eigenlijk
vroeger alleen maar schraale grond en hei was en een enkel bos loofbomen
maar dat er veel vernield werd door de mens want die kapten het bos en
ontginden de grond om er gewassen op te bouwen en zodra die grond met een
jaar of wat weer uitgeput was trokken ze weer verder om opnieuw
te kappen en te ontginnen en verbouwen van gewassen zoal s graan en mais
en over de afschot van dieren zoals zwijnen en herten ,en dat vroeger slacht
afal werd bijgevoerd en voor degenen die het nog niet wisten dat er veel
eiwitten in zaten dus dat het weer te goed was voor de voortplanting want
dan kregen dieren zoals herten en zwijnen wel twee keer per jaar jongen en
dan was er ook weer meer afschot nodig want anders was er niet genoeg vruchtbaar
leefgebied en dan konden ze niet goed overleven en dan zou op korte
termijn de dieren naar de landbouw gebieden trekken en daar voor veel overlast
en vernielingen zorgen. En als je ze dan veel meer moest afschieten dan schrokken
ze ook meer en dan gingen ze weer vluchten en dan kreeg je weer meer verkeers
ongevallen. Ook vertelde de boswachter dat er momenteel op een nieuwe manier
gejaagd word op een manier dat de dieren de mens niet zo meer in verband
kan stellen met gevaar.
Al met al was het een zeer geslaagde ochtend waar heel veel jongens een
boel ervaring opgedaan hebben en zodat meneer P. Horstman
de boswachter van Heerde hopenlijk terug kan kijken op een zeer geslaagde
opkomst want dat was het in mijn ogen zeker. Zelfs ik heb er nog heel wat
van opgestoken en zoals velen van jullie, tenminste die mij een beetje kennen
weten dat ik denk dat ik al heel veel weet daarom ga ik ook altijd discussies
aan waardoor ik regelmatig op mn plaat ga maar dat doet er niet toe.
Ik weet niet in hoeverre het al gebeurd is maar bij deze wou ik de heer
P. Horstman boswachter van heerde bedanken voor al de moeite en energie
die hij er ingestoken heeft zodat het een zeer speciale dag was waaraan velen
nog is terug zullen denken
En als u ons een keer nodig heeft geeft u maar een gil want we willen uiteraard
graag ons steentje bijdragen aan een schone en veilig mileu.
Een vriendelijke groet
namens de verkenners van de sbnd
Henk-jan Oosterveen
Beste Wijsneus,
Graag wil ik reageren op het stukje van de sherpa’s uit de vorige Wijsneus.
Vol enthousiasme heb ik het stukje gelezen over hoeveel geld de sherpa’s
de afgelopen maanden verdiend hebben. Toen het woord ‘ accountant ‘ zelfs
genoemd werd, begonnen mijn boekhoudkundige vlinders in mijn buik te fladderen.
Mijn specialiteit is namelijk creatief boekhouden en ik heb daarom besloten
om eens te kijken hoe dit bij de sherpa’s gedaan wordt.
Op 15 juni was het dan zover, er moest weer geld verdiend worden en ik heb
mij vrijwillig aangeboden. Toen, na een uitstekende BBQ, wij op weg gingen
naar de Faberhal in Heerde om daar jassen te gaan hangen tijdens een concert,
bleek de sherpa-opkomst niet zo hoog. Om precies te zijn, 2 (!!!!!!!) sherpa’s.
Maar, meneer de Wijsneus, het ergste moet nog komen: namelijk de excuses om
niet te komen. Ik zal ze even op een rijtje zetten:
· ‘Ja sorry, ik kan echt niet, ik heb mijn vinger aan een waxinelichtje
gebrand en kan daarom echt geen jassen ophangen.’ Ten eerste: wie brand
er in vredesnaam zijn vinger aan een waxinelichtje……. en ten tweede: Ik kan
zelfs geld tellen met m’n tenen als het moet!!!!!
· ‘Het spijt me echt, maar ik moet leren.’ Op zaterdagavond zeker……..Zeker
wiskunde: hoeveel euro’s ben ik kwijt als ik 2 rondjes geef…..
· ‘Ik ben helaas afwezig, want ik moet naar een concert van Marco
Borsato.’ Hallo: wat is er hier nou belangrijker….een concert van Marco Borsato,
of jassen hangen en GRATIS een uitmuntend concert van Wilhelmina en Soli Deo
Gloria mogen bijwonen????? Als ik kon kiezen……
· ‘Mijn vriendje komt vanavond bij ons langs en mijn ouders zijn
er niet. We moeten echt toch weer eens zoenen……kan dus geen jassen komen
hangen.’ Meisie, luister eens, zoenen doe je JUIST achter de jassen!!!!!
Beste Wijsneus, ik kan nog wel uren doorgaan, maar u kunt zich vast wel
voorstellen dat ik uitermate teleurgesteld was over de opkomst. Juist omdat
we alle handen die avond nodig hadden, we ons helemaal kapot gesleept hebben
aan de jassen (jawel, we hebben een nieuw record, een diepterecord van 36
jassen en 0 tassen!!!). Bij deze wil ik graag aangegeven dat zij deze zomer
nog het een en ander zullen moeten goedmaken.
Met vriendelijke accountants-groeten,
Een anonieme jassenhanger
Dat wouden we effe kwijt !!!!!!!!!
Wist jullie dat; wij verkenners vinden dat wij een gigantisch toffe
leiding hebben die altijd voor ons klaarstaat terwijl zei ook soms hun eigen
prive dingen te doen hebben. Maar dat ze er nooit een probleem van maken om
vaak wat extra tijd in de scouting te steken.
Ook organiseren zij veel gigantisch toffe opkomsten zoals klimmen, ATB-en
en heel veel toffe kampen en ze houden het toch betaalbaar. Maar het mooiste
van allemaal was nog de Nijmeegse vierdaagse die Gert en Eric hebben georganiseerd
evenals de vele trainingstochten.
We hopen dat we nog lang zo door kunnen draaien, daar kunnen anderen nog
een voorbeeld aan nemen!
Met vriendelijke scoutinggroet van;
Tenzin Rongen,
Henk-jan Oosterveen,
Jan Looman,
Harry van der Groef,
Ron Gerritse,
Hans Wichers.
Zo, en dat wou ik nou effe kwijt!
In de vorige wijsneus las ik dat prof. ing. E.P. Joocker afscheid nam
van zijn vaste problemen-oplosrubriek. Op zich heb ik daar geen moeite mee,
het kan mij een grote zalige worst zijn hoe dit blaadje gevuld wordt! Alleen:
is dit een echt afscheid of slechts een stunt in de categorie Tina Turner?
Zij heeft al tig keer haar afscheid aangekondigd, en nu vraag je je af: is
het dit keer echt? We zullen het zien.
Ook bij het afscheid van de heer Joocker heb ik mijn twijfels. Ik denk dat
hij eens wil uittesten hoe populair hij is. Hij zit te wachten op reacties
van lezers -"Blijf, heer Joocker! Zonder u is het blad niet hetzelfde!"-
waarop hij zal antwoorden: "Okee okee, omdat jullie zo aandringen!". Ik ben
er van overtuigd dat iemand die zulke titels draagt als prof. en ing. zich
hiervan bewust is. Laat de heer Joocker, als dit een echt afscheid is, zich
dan bekendmaken (ik neem aan dat zijn naam een artiesten- naam is; wie heet
er nu zo?!), en dan voorgoed uit dit alleraardigste blaadje blijven!! Wij
als lezers zitten heus niet te wachten op een nep-afscheidsstunt!
Verder heb ik nog een aantal dingen te melden over jeugdleden die hun uniform steeds meer beginnen te haten. Ikzelf kan daar over meepraten. De scoutingbroeken bijvoorbeeld zitten voor geen meter. Ik weet niet wie deze ondingen heeft ontworpen, maar ik ben in staat dit persoon (wie ongetwijfeld een man moet geweest zijn) persoonlijk te wurgen (bij wijze van spreken hoor, ik ben een vredelievend persoon). Kan er niet een keer een meer vrouwelijke broek worden ontworpen? Of ging de ontwerper van dit misbaksel er vanuit dat vrouwen danwel meisjes op scouting halve kerels zijn?? Ik ben er dus voor om twee versies van de blauwe broek te maken. Toch kan ik enigszins tevreden zijn over ons alom gehate uniform, als je kijkt naar vroeger (voor de oorlog??). Dan ben ik toch blij dat ik geen kwastjes meer aan mijn sokken hoef te dragen!
Ik denk dat ik nu, bij deze een nieuwe rubriek heb ingeluid. Als je een ergernis hebt, is het toch het beste om het kwijt te kunnen aan iemand (lees: alle lezers van dit blad). Misschien is er iemand die er wat aan kan doen!
Meisje
Molletje
Beste lezers,
Mag ik mij voorstellen: mijn naam is Molletje. Vroeger bekend als Momfert
de Mol. Velen kennen mij nog wel van mijn vroegere tv carrière. Als
een echte mol betaamd, woon ik onder de grond. Mijn gangenstelsel strekt
zich ver uit, maar de meeste tijd bevind ik mij toch onder een perceel of
in de directe omgeving van de Kooiweg. Dit tot groot ongenoegen van de terreinbeheerders,
want ik wil wel eens boven het maaiveld uitkomen.
Natuurlijk zie ik als echte mol nagenoeg niets. Dit is dan ook niet echt
noodzakelijk, want onder de grond is het toch wel aardedonker. Dit heeft tevens
het voordeel dat mijn gehoor uitstekend ontwikkeld is. Ik moet u zeggen, ik
leef een rustig leventje daar onder de grond. Alleen op zaterdag en soms ook
vrijdagavond is het drukker en lawaaieriger dan normaal. Zeker met al die
scouts. Maar dat heeft ook zo zijn charme, je hoort zo nog eens wat. Vooral
de vergaderingen zijn een lust voor het oor, zeker als je tweederangs onder
de grond zit.
Met een paar muizenvriendjes volg ik dan altijd het geheel en praat het
dan met hen door om de mensenwereld te begrijpen. Want mensen blijven maar
raar volk. Zeker na die vergaderingen heb ik genoeg stof tot nadenken. Zo
heb ik begrepen dat die cursus effectief vergaderen in juni nog steeds geen
effect heeft gehad. Er blijken namelijk nog steeds drie soorten categorieën
te zijn, en wel de zwijger, de doener en de "ik heb toch gelijk en praat
wat krom is recht". Overbodig te vertellen dat de laatste categorie er het
hoogste woord heeft en er wel eens dingen doordrukt. Uiteraard kan je dan
ook zeggen tegen de rest: doe je klep eens open. Zit wat in. Maar goed luisteren
blijft een kunst. Leuk volk daarboven!
Wat nog erger is, zijn de Erwin Kroll's. Een term die enige uitleg behoeft.
Ik versta onder dat soort lieden de lui die tegen andere personen mooi weer
spelen, maar ondertussen achter hun rug om een heel ander verhaal afdraaien
tegen de rest. Dan weet je dus nooit waar je aan toe bent. Wees toch eens
recht door zee: dat staat geloof ik ook in de wet die jullie ergens in april
weer en masse opzeggen (vaak bij het kampvuur): iets met eerlijkheid geloof
ik.
Maar goed, dit alles leidt er wel toe dat je kop boven het maaiveld steken
een hachelijke bezigheid is geworden: voor je het weet wordt je neergesabeld,
of anders doen ze het achter je rug om wel. En als uiterste redmiddel om dingen
naar je hand te zetten heb je dan nog de actie noodrem: lijkt wel op een
affiche die ik nog uit de geschiedenisboekjes ken: "Gansch het raderwerk staat
stil, als uw machtige stem dat wil".
Nu vind ik het wel jammer dat in uw lijfblad de heer Joocker er mee gestopt
is. Want ik had hem graag de vraag voorgelegd over nylon tenten en de verschillen
daarin. Of hoelang oude patrouilletenten meegaan en hoe moeilijk het bestellen
van nieuwe exemplaren is. Want dat moet wel moeilijk zijn, anders waren ze
er allang geweest. Aan het geld ligt het niet, begreep ik. Ik hoorde wel de
term leasen vallen, dus misschien is dat de oplossing van mijn vraag. Kan
je pleerollen overigens ook leasen?
Nu moet ik wel een excuus aan de lezers van dit blad maken: als mol sta
ik wel bekend als zwartkijker. Voordat ik nu het verwijt krijg dat ik mijn
toetsenbord (wij mollen gaan ook met de tijd mee...) wel erg in de vitriool
heb gedoopt: het is geen kommer en kwel hier. Op zich gaat het hierboven
best goed. Kijk maar naar de ledentallen bij de diverse speltakken en de
grote evenementen. Zoals die Famka en het overvliegen, wat toch weer super
verlopen is. Althans, dat begreep ik, want ik was er zelf natuurlijk niet
bij.
Bovendien kan je beter één zwartkijker onder de grond hebben,
dan 10 daarboven. Zie het dan meer als waakhondfunctie, om de laatste rimpels
hier bij de groep glad te strijken. En af en toe wat stekeligheden uitdelen
kan ook geen kwaad: daar blijf je scherp door. Ik hoop nu niet dat ik u uit
de Wijsneus hebt gejaagd, en andersom ook niet dat men mij nu uit de Wijsneus
jaagt. Misschien dat ik mijn standpunten eens rechtstreeks bij jullie
in een vergadering moet zeggen. Maar wie hoort het zachte stemmetje van een
klein molletje?
Wie weet tot lezens,
Momfert de Mol.
Lief meisje
Hierbij wil graag even reageren op jouw artikel in "Zo, dat wou ik nou
effe kwijt" (wijsneus 32e jaargang nr 1)
En dan met name je klacht betreffende de scoutingbroeken. Dit probleem is
bepaald niet nieuw. Sind ik mij padvindsters en sherpa's kan heugen doen zij
al pogingen om hun vrouwelijk vormen te verbergen door de blouse uit de broek
te dragen. Ik zou graag zien dat deze gewoonte gestaakt wordt, ten
eerste ik van mening ben dat de scoutingblouse in broek gedragen dient te
worden en ten tweede maar zeker niet als laatste ik geen problemen heb met
vrouwelijke vormen.
Hier bij stuit je meteen op een volgend probleem. Maar weinig vrouwen binnen
scouting voldoen aan de maten 90,60,90 of aan maten in een zelfde ratio. Daarom
is de taille heup verhouding enigszins na boven verschoven. In jouw geval
waarschijnlijk veels te veel in ander gevallen weer veels te weinig. Met
een compromis kan nu ‚‚nmaal nooit iedereen 100% tevreden zijn.
Daarom ben ik na enig overleg met een goed bevriend prof. Ing. tot de volgende
oplossing gekomen: Je kunt via de scoutshop broekenstof (bestelnummer 28124)
en de patronen voor de broeken (bestelnummer 28152). Waarschijnlijk pas jij
dat patroon zo even aan, aan jouw maten. Maar aangezien volgens mij meer vrouwelijke
scouts een broekprobleem hebben (velen van hen dragen namelijk de blouse
over de broek). Stel ik voor dat jij (als boegbeeld van de vrouwelijke scouts)
een workshop "scoutingbroek maken" organiseert. Volgens mijn bronnen zijn
er wel mensen binnen scoutingkring die erg handig zijn in het aanpassen van
patronen misschien kan ‚‚n van hen jullie wel helpen. Als jullie dan meteen
voor de beverleiding een charmanter model trui ontwerpen.
Graag zou ik de resultaten van deze workshop aanschouwen als na dezes de
vrouwen hun figuur showen in de vrouwlijk gevormde broeken.
Prof. Ing. i.o.
Eindelijk zo’n rubriek waarin je al je klachten kwijt kunt, kan ik eindelijk
mij hart eens luchten. Eigenlijk heb ik dit nooit nodig gehad, maar nu moet
ik toch echt even iets kwijt.
Kijk, het zit zo, naar jaren uitkijken naar dat leiding worden, was het
afgelopen september dan eindelijk zo ver! Ik hoorde er ook bij! Eindelijk
mocht ik me gaan vertonen met de scoutinghoed. En ik moet je zeggen, ik had
me er al hevig op verheugd om dan weer zo’n groene blouse te gaan dragen
waar ik al jaren, weer terug naar verlangde. Maar nee, het lot besliste anders.
In plaats van een mooie groene blouse, moest ik me in een rode trui hijsen.
Op zich helemaal ideaal.
Alleen ik snap het gewoon niet. Als beverleiding hebben we sterk de behoefte
aan een mannelijk leidinglid (niet alleen voor de leiding, ook de bevers zouden
het erg op prijs stellen). Maar de rowans die willen gewoon niet rond lopen
in zo’n trui, niet geheel onbegrijpelijk trouwens. En als vrouwenteam moeten
we het toch een beetje aantrekkelijk maken voor de mannen bij de bevers, en
dan geven ze ons zo’n fel rode trui, waarin onze vrouwelijke vormen totaal
niet goed uitkomen. (eigenlijk alleen maar ten ongunste!) Mijn mening is dan
ook dat als wij mannen in ons team willen hebben, er wat gedaan moet worden
aan de trui. Gelukkig zijn we zelf creatieve denkers en bedachten het volgende.
De trui afknippen, zodat onze navel tot uiting komt. Misschien dat we daarmee
wat meer mannen trekken. (Trouwens aan bevermannen hebben we geen tekort,
nieuwe bever-vrouwtjes zijn zeer welkom). Maar vanwege de temperatuur hier
in Nederland hebben we hier maar vanaf gezien. Een andere oplossing zou zijn
om gewoon in onze oude vertrouwde sherpa blouse te blijven rondlopen. Een
enkeling van de leiding doet dit, maar dit houdt in: of dat je geen geld
hebt om een trui/blouse te kopen, of dat je er nog niet bij wil horen. Ook
dat idee werd dus in de prullenmand gegooid, want iedereen wil er toch bij
horen?! Toen kwam ons creatief brein met een ander idee: de rode scouting
blouse. U neemt een beige blouse, verft deze rood (hetzelfde rood als de
bevertrui), en tekent onze grote vriend (een man die veel van kleine kinderen
houdt = lange doener) erachter op. Je hoort er helemaal bij, er is toch onderscheid
tussen leiding- en jeugdlid, en je wordt niet meer uitlachen door je medeleden
(hoe frustrerend is het, dat degene die wel het geluk had om bij de groene
blouses terecht te komen, je recht in je gezicht uitlacht!) Zo hoop ik ook
te kunnen bereiken dat er wat meer respect komt voor het jongste en leukste
speltak van deze groep.
Ik ben er van overtuigd dat als ons plan slaagt, er volgend jaar een run
komt op de bevers, iedereen (niet alleen de rowans) probeert zo’n schitterende
unieke rode blouse te bemachtigen. Dus leidingleden, pas op uw team, want
voor je het weet zitten ze volgende jaar bij de bevers!
U zijt gewaarschuwd!!!!
Met vriendelijke bever groet,
Namens de ‘rode-trui-redt-het-niet’ commissie
Arie Kanarie
